Συνοικία το Όνειρο: Η ταινία που λογοκρίθηκε για να μπορέσει να προβληθεί

Το 1961 γυρίστηκε μια από τις πρώτες νεορεαλιστικές ελληνικές ταινίες… το Συνοικία το Όνειρο. Μια ταινία σε παραγωγή και σκηνοθεσία του Αλέκου Αλεξανδράκη, σενάριο του Τάσο Λειβαδίτη και του Κώστα Κοτζιά και πρωταγωνιστές τον ίδιο τον Αλεξανδράκη, την Αλίκη Γεωργούλη και τον Μάνο Κατράκη (δες το τρέιλερ εδώ). Ωστόσο η ταινία παραλίγο να μην προβληθεί ποτέ αλλά έπειτα από θύελλα αντιδράσεων κατάφερε να προβληθεί στα μεγάλα μόνο αστικά κέντρα και με κομμένες πολλές από τις αρχικές σκηνές.

Ο λόγος; Η ταινία αποτύπωνε τη φτώχεια της εποχής καθώς και τις συνθήκες εξαθλιώσης που βίωναν οι άνθρωποι καθώς και τις προσπάθειές τους να ξεφύγουν από όλη αυτή την κατάσταση με έναν αξιοπρεπέστατο τρόπο. Αυτές οι σκηνές φυσικά δεν άρεσαν στην τότε κυβέρνηση Καραμανλή η οποία προσπαθούσε να προβάλλει μια εξωραϊσμένη εικόνα της Ελλάδας σε τουρίστες και σε ξένους επενδυτές. Η ταινία αρχικά απαγορεύτηκε ενώ στη συνέχεια και μετά από αρκετές πιέσεις κυκλοφόρησε και μόνον στα μεγάλα αστικά κέντρα και φυσικά με “λογοκριμένη” μορφή.

Να σημειωθεί ότι εκεί πρωτοακούστηκε το θρυλικό Βρέχει στη Φτωχογειτονιά (ακούς εδώ) από τον Γρηγόρη Μπιθικώτση σε μουσική του Μίκη Θεοδωράκη (ο οποίος είχε “ντύσει” μουσικά ολόκληρη την ταινία) και σε στίχους του Τάσου Λειβαδίτη (είχε γράψει και το σενάριο).

Μια μετεμφυλιακή συνοικία στον Ασύρματο ή Ατταλιώτικα (επειδή είχαν έρθει πρόσφυγες από την Αττάλεια, δες εδώ πως είναι σήμερα) λοιπόν η οποία αντιπροσώπευε τον μόχθο και τη βιοπάλη εκατομμύρια ανθρώπων. Μια βιοπάλη που ήθελε να φέρει στο προσκήνιο ο Αλέκος Αλεξανδράκης και το πλήρωσε πολύ ακριβά… κυριολεκτικά και μεταφορικά!

Και κλείνουμε με την εξής απορία…. από την Κυβέρνηση Καραμανλή και την υπηρεσιακή του Δόβα το 1961 μέχρι και τη “δημοκρατία” του 2025 τί ακριβώς έχει αλλάξει;